Zaktualizowano dnia 18 listopada 2024
Zarówno nadwrażliwość sensoryczna, jak i neuroanatomia związane są z tematem integracji sensorycznej (SI), czyli procesu połączenia przez mózg informacji i doświadczeń, a następnie na ich podstawie wytworzenia adekwatnej reakcji na bodźce. Specjaliści zajmujący się terapią SI muszą zdobyć szeroką wiedzę na temat układu nerwowego, aby dostosować odpowiednie metody pracy ze swoim pacjentem.
Czym jest neuroanatomia?
Aby odpowiedzieć sobie na pytanie, czym jest neuroanatomia, warto zwrócić uwagę na zapis tego słowa. Pierwszy człon wyrazu, tj. „neuro-” wskazuje na powiązanie znaczeniowe z nerwami lub układem nerwowym. Z kolei „anatomia” to nauka zajmująca się budową organizmów.
Zatem neuroanatomia to dział anatomii, który skupia się w swoich badaniach na tym, jak zbudowany jest obwodowy i ośrodkowy układ nerwowy zarówno u człowieka, jak i zwierząt. Stanowi podstawę do tego, by zrozumieć nie tylko budowę tego układu, ale i powiązania z funkcjami o znaczeniu klinicznym. Wiedza ta pomaga w diagnozowaniu i postępowaniu z osobami z zaburzeniem integracji sensorycznej.
Czym są zaburzenia SI? Nadwrażliwość sensoryczna a podwrażliwość
Zaburzenia integracji sensorycznej polegają na występowaniu nieprawidłowości w rejestracji, przetwarzaniu bodźców znajdujących się w różnych systemach sensorycznych, a także w połączeniu informacji z innymi układami. Ponadto odnosi się do nieprawidłowości modulacji, czyli procesu hamowania lub wzmacniania aktywności neuronalnej, która ma na celu utrzymywanie jej w harmonii z systemem nerwowym. To zaburzenie ukazuje się w dwóch postaciach: podwrażliwości i nadwrażliwości sensorycznej.
O nadwrażliwości sensorycznej mówimy wtedy, gdy próg pobudliwości jest obniżony, a układ zostaje pobudzony przez niewielką siłę i liczbę działających bodźców. Natomiast podwrażliwość występuje w sytuacji odwrotnej, gdy próg pobudliwości jest podwyższony, a siła i liczba działających bodźców jest dużo większa niż przeciętnie do tego, by pobudzić organizm.
Objawy zaburzeń integracji sensorycznej
Nadwrażliwość ujawnia się przede wszystkim w postaci bardzo niskiej tolerancji ruchu oraz niepewności grawitacyjnej. Osoby z tym zaburzeniem niechętnie chcą brać udział w czynnościach wymagających ruchu okrężnego i prostolinijnego, np. w kręceniu się na karuzeli.
Objawem zaburzenia integracji sensorycznej związanym z podwrażliwością jest poszukiwanie dużej liczby bodźców i ciągłej stymulacji. Odnosząc się do powyższego przykładu, ta grupa osób chętnie korzysta z możliwości zabaw na karuzeli. Jeżeli nie znajduje w otoczeniu odpowiednich dla siebie bodźców, wykazuje się nadmierną ruchliwością.
Czy zaburzenia sensoryczne są uleczalne?
W kwestii zaburzeń sensorycznych mówi się o działaniach terapeutycznych określanych jako terapia SI, której celem jest pomoc w poprawie różnych aspektów funkcjonowania sensorycznego. Musi być ona opracowana na podstawie indywidualnych potrzeb osób z zaburzeniem SI, a także powinna uwzględniać czynniki, takie jak: wiek, zdolności poznawcze, system wsparcia poza gabinetem.
Każdy przypadek jest inny i nie ma jednego standardowego programu interwencji terapeutycznej. Zatem to, czy zaburzenia sensoryczne są uleczalne, zależy od tego, jak będzie przebiegała współpraca na terapii SI.
Integracja sensoryczna – kurs online
Nauka online to doskonały wybór dla osób, które chcą zdobyć kompletną wiedzę potrzebną do podjęcia pracy zawodowej, ale nie mają czasu lub możliwości dojazdu na uczelnię.
Opracowany przez specjalistów Kurs Kwalifikacyjny z zakresu integracji sensorycznej pozwala kursantowi zdobyć umiejętności niezbędne do podjęcia pracy jako terapeuta SI w systemie oświaty i poza nią.
Ponadto platforma e-learningowa z materiałami dydaktycznymi jest dostępna dla uczestników szkolenia przez cały czas, dlatego mogą oni samodzielnie decydować, w jakim tempie odbywa się nauka.
Program zawiera nie tylko zagadnienia odnoszące się do tematu, jakim jest integracja sensoryczna, kurs omawia także zagadnienia z zakresu: pedagogiki specjalnej, neuroanatomii, anatomii oraz diagnozy i terapii wybranych zaburzeń rozwojowych. Absolwent szkolenia otrzymuje dokument potwierdzający ukończenie szkolenia potwierdzający zdobycie kwalifikacji zgodnych z wytycznymi Ministerstwa Edukacji Narodowej.
