Wśród zaburzeń neurologicznych, które mogą występować u dzieci, a głównie dziewczynek znajduje się zespół Retta. Przypadłość ta wpływa niemal na cały organizm i powoduje zarówno problemy z poruszaniem się, występowanie nienaturalnych ruchów rąk, jak i kłopoty z komunikowaniem się. W leczeniu zespołu Retta u dzieci kluczowe jest jak najwcześniejsze zdiagnozowanie choroby. Aby pomóc chorym warto też wiedzieć, na czym polega edukacja specjalna w zespole Retta. Sprawdź, jak zdiagnozować zespół Retta, na jakie objawy zwrócić szczególną uwagę i jak wspomóc terapię dzieci z tym schorzeniem.
Zespół Retta – objawy
Kluczowe dla procesu diagnozowania, jak i wdrażania właściwej terapii niemal w każdej przypadłości jest rozpoznanie charakterystycznych symptomów. Dotyczy to również takiego schorzenia jak zespół Retta. Objawy typowe dla tej choroby to:
- utrata umiejętności motorycznych i mowy,
- stereotypowe ruchy rąk,
- problemy z chodzeniem,
- niechęć do zabawy,
- trudności w komunikacji i nauce.
Zespół Retta u dzieci pojawia się najczęściej pomiędzy 7. a 24. miesiącem życia. W okolicach 4. roku życia pojawia się apraksja i ataksja tułowia. Stopniowo dochodzi do upośledzenia umysłowego. W przypadku, gdy zespół Retta zaczyna pojawiać się dość wcześnie, dzieci tracą umiejętności związane z poruszaniem rękami. Objawia się to pocieraniem dłoni, klaskaniem i wykręcaniem. Można dostrzec też wolniejszy wzrost, a także mniejsze rozmiary głowy.
Diagnoza i interwencje terapeutyczne
Zespół Retta u dzieci jest schorzeniem, które stosunkowo trudno zdiagnozować. Podstawą dla postawienia właściwej diagnozy są najczęściej badania przesiewowe i kontrolne. Kluczowa jest również codzienna obserwacja dziecka zarówno w domu, jak i placówce opiekuńczej. Tu szczególnie ważna jest rola pedagogów i wychowawców. Dlatego warto, aby poszerzać swoje kwalifikacje w tym zakresie.
W celu zdiagnozowania zespołu Retta badane jest tempo wzrostu i odżywianie organizmu. Ważny jest też sposób, w jaki porusza się dziecko. Często zlecane są takie badania jak EKG, EEG, a także działania w kierunku wykrycia mutacji genowych. Ważne są także badania w kierunku niepełnosprawności intelektualnych. Z racji objawów podobnych często do innych przypadłości wykonuje się także diagnostykę w kierunku autyzmu.
Zespół Retta – leczenie
Leczenie zespołu Retta ma charakter objawowy i polega głównie na rehabilitacji ogólnorozwojowej oraz odpowiedniej terapii zajęciowej. Zaleca się także sesje terapii mowy i stały kontakt zarówno z neurologiem, psychologiem, logopedą, jak i psychoterapeutą. W związku z występującymi drgawkami i zesztywnieniem mięśni stosuje się też leczenie farmakologiczne i wykorzystanie odpowiedniej diety bogatej w kwasy omega-3 i omega-6, co wpływa na lepszą kondycję motoryczną rąk. Właściwa dieta pomaga też w występujących często kłopotach trawiennych, zaparciach, a także tendencji do rozmiękania kości.
W zespole Retta u dzieci bardzo ważna jest indywidualnie dobrana rehabilitacja i fizjoterapia oraz terapia zajęciowa, która znacznie wpływa na jakość życia dziecka i jego samopoczucie. Doskonałe efekty przynosi muzykoterapia, tyflopedagogika oraz inne metody wpływające na rozwój inteligencji emocjonalnej.
Znaczenie specjalistycznego szkolenia dla pedagogów
W terapii dzieci z zespołem Retta bardzo ważne jest świadome i specjalistyczne podejście pedagogów i opiekunów do tego problemu. Pomóc podopiecznym z tym schorzeniem mogą zajęcia dla dzieci z zaburzeniami rozwojowymi mające na celu poprawę samopoczucia, odczuwania bezpieczeństwa czy zmniejszenia poziomu lęku i stresu. Doskonale sprawdzą się tu działania z zakresu integracji sensorycznej, ale też tyflopedagogiki i komunikacji wzrokowej, co może istotnie wspomóc rozwój dzieci z problemami natury neurologicznej.
Aby zwiększyć swoje kwalifikacje, warto wybrać “Kurs kwalifikacyjny z zakresu Tyflopedagogiki” dostępny na platformie dydaktycznej ePedagog.edu.pl. Kurs jest prowadzony zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji i Nauki. Absolwent kursu po zdaniu egzaminu otrzymuje dokumentację zgodną MEiN. Kurs jest dedykowany pedagogom i nauczycielom, którzy posiadają przygotowanie pedagogiczne, nie posiadają jednak kwalifikacji do pracy z dziećmi z dysfunkcjami narządu wzroku.
